Category: Κους κους

28 Οκτωβρίου 2015

Τα “ΟΧΙ” δεν είναι μόνο εθνικά, είναι και ατομικά… και τα δεύτερα επηρεάζουν, αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον εξίσου με τα πρώτα την ζωή μας… άλλωστε είναι, ή θα έπρεπε να είναι, περισσότερα!

Χρόνια πολλά!

9 Οκτωβρίου 2015

Ένα είναι το διαδίκτυο. Θα μου πείτε, κάτι σας είπα τώρα. Αλλού το πάω εγώ…

Το άκουσα πριν λίγο από την Λιάνα Κανέλη στoν Real (FM 97,8) και είναι ένα φραστικό λάθος που κάνουμε συχνά όλοι μας. Θέλοντας να πει «κάτι που θα δείτε στις ιστοσελίδες» είπε «κάτι που θα δείτε στα διαδίκτυα».

Το διαδίκτυο -το κοινώς λεγόμενο και internet- είναι ένα. Οι ιστοσελίδες -ιστότοποι ή sites αλλιώς- είναι πολλές!

Οφείλω να ομολογήσω ότι η Λιάνα Κανέλη είναι από τους λίγους πολιτικούς της χώρας που χειρίζονται εξαιρετικά την ελληνική γλώσσα. Απλά πήρα από εκείνη το έναυσμα για να γράψω τις παραπάνω δύο γραμμές.

Εν κατακλείδι Λιάνα μου, παραφράζοντας τα γνωστά σε όλους λόγια ενός ομοϊδεάτη σου που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή… ΈΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ!

🙂

6 Σεπτεμβρίου 2014

Ψηλή, ξανθιά, με γαλανά μάτια και τέλειες αναλογίες. Άριστη στην επιβίωση και θανάσιμη στην μάχη σώμα με σώμα. Άγρια αλλά και τρυφερή όποτε θέλει.

Και μετά σου λέει ο κινηματογράφος αντιγράφει την ζωή… δεν νομίζω Τάκη!

3 Σεπτεμβρίου 2014

Μήπως από το «Καλό σήμα WiFi» πρέπει να επιστρέψουμε -τάχιστα μάλιστα- στο «Καλή καρδιά», ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για να περάσουμε όμορφα;

Τουλάχιστον εμείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που έχουμε βιώσει και τις δύο καταστάσεις και γνωρίζουμε την ποιοτική, ανάμεσα τους, διαφορά.

Λέω εγώ τώρα…

23 Μαΐου 2014

Τρεις σύντομες ιστοριούλες με κοινό δίδαγμα…

Συχνά πυκνά πάω στο σπίτι του φίλου μου του Ανέστη. Στενός φίλος και πάντα φιλόξενος. Έχει μόνο ένα μικρό κουσούρι… όταν φτιάχνει φραπεδιά, βάζει πάντα πολύ ζάχαρη. Μια, δυο, τρεις… του το λέω, του το ξαναλέω… για καλό το κάνει, θέλει έτσι να με ευχαριστήσει… αλλά εγώ τον καφέ τον απολαμβάνω αν είναι σχεδόν σκέτος. Μέχρι που πήρα την απόφαση και πηγαίνω και τον φτιάχνω μόνος μου τον καφέ. Θα εμπιστευθώ τον Ανέστη να μου ετοιμάσει ξανά φραπεδάκι; Όχι βέβαια!

Μια μέρα ο κουμπάρος μου ο Λευτέρης, μου ζήτησε το αυτοκίνητο για να μεταφέρει κάτι πράγματα. Τον ήξερα ότι είναι λίγο απρόσεκτος και όχι πολύ καλός οδηγός, αλλά του το έδωσα. Πως μου το γύρισε; Το είχε “μαστορέψει” σε τέσσερα σημεία… έλεος. Θα του εμπιστευθώ άλλη φορά το αυτοκίνητο; Όχι βέβαια!!

Προχθές μας έτυχε μια επείγουσα δουλειά και αφήσαμε το Μουτζούρη, το σκύλο μας, στην αδερφή μου την Θάλεια. Της είπαμε ότι δεν πρέπει να του δώσει γλυκά -είναι μεγάλος λιχούδης- και ότι πρέπει να τον βγάλει βόλτα για να μπορέσει να απαντήσει στο κάλεσμα της Φύσης. Το βράδυ που τον πήραμε, είχε φάει μία πάστα και δεν είχε βγει ούτε λεπτό από το διαμέρισμα της. Θα της εμπιστευτούμε ξανά τον λατρεμένο μας Μουτζούρη; Όχι βέβαια!!!

Γι’ αυτό σας λέω… μεθαύριο την Κυριακή, προσέξτε ποιον θα εμπιστευθείτε στην κάλπη!

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Κι εμείς ως πολίτες αυτού του όμορφου τόπου, το δις το έχουμε… μην πω καλύτερα, γιατί μας διαβάζουν και παιδιά!

8 Μαΐου 2014

Ο Μάης μπήκε, όσοι μπορέσαμε τον πιάσαμε, και μαζί του έφερε την επαναφορά του πλαφόν στην συνταγογράφηση των φαρμάκων από τους γιατρούς του ΠΕΔΥ (αυτό το ΠΕΔΥ είναι ομόηχο με ένα άλλο paidi που μας έβαλε στο ΔΝΤ και μου κακοακούγεται… τέλος πάντων).

Τι σημαίνει αυτό; Απλά πράγματα. Ο γιατρός δεν θα μπορεί να σου γράψει το φάρμακο που χρειάζεσαι αν είναι ακριβό, γιατί θα καλύψει το πλαφόν (άνω όριο) και δεν θα μπορέσει πιθανόν να γράψει σε κάποιον άλλο ασθενή του φάρμακα. Συνεπώς θα κοιτάει όλο το μήνα να κρατάει καβάτζες και να συνταγογραφεί όσο πιο φτηνά φάρμακα μπορεί! Και αυτό γίνεται για να μην συνταγογραφούν παράνομα κάποιοι γιατροί πολλά φάρμακα και κλέβουν το κρατικό κορβανά! Το ότι θα μπορούσαν απλά να βάλουν τους υπολογιστές, ηλεκτρονική είναι η συνταγογράφηση πια, να χτυπάνε καμπανάκι όταν κάποιος γιατρός γράφει τα κέρατα του και να τον επισκέπτεται ένας ελεγκτής δεν το συζητάμε.

Αλλά το μυστικό είναι αλλού και φανερώθηκε, ηθελημένα ή μη, σε πρωινή εκπομπή από τα πλέον επίσημα χείλη: ο ΠΕΔΥ έχει ένα συγκεκριμένο ποσό που μπορεί να διαθέσει για φάρμακα των ασφαλισμένων! Έτσι αναγκαστικά βάζουμε πλαφόν στους γιατρούς! Αν με απλά λόγια έχουμε φάρμακα για 10 και μας αρρωστήσουν 12… οι δύο την κάτσανε την βάρκα… παράπλευρες απώλειες!

Και σκέφτομαι, με το φτωχό μου το μυαλό… Ωραίο σύστημα! Να το εφαρμόσουμε και αλλού ρε παλικάρια. Στην Παιδεία ας πούμε: έχουμε χρήματα για να μάθουν γράμματα μόνο 1000 παιδιά· τα υπόλοιπα να μείνουν αναλφάβητα. Στον στρατό: έχουμε χρήματα για 1000 σφαίρες· μόλις μας τελειώσουν θα επιστρέψουμε στο πατροπαράδοτο ρόπαλο και στις κλασσικές πέτρες. Φοβερό, που θα έλεγε και ο Βλάσης!

Να το κάνουμε, αλλά να το κάνουμε παντού. Ας πούμε στις εκλογές… θα υπάρχει ένα πλαφόν σχετικό με το πόσους ηλίθιους μπορούμε να ψηφίζουμε… ουπς, το έχουμε καλύψει εδώ και πολλά χρόνια… συγνώμη παλικάρια αλλά δεν θα μπορέσουμε να σας ξαναβάλουμε στη Βουλή… το πλαφόν βλέπετε… το πλαφόν!

11 Απριλίου 2014

Θυμάμαι από μικρός μέχρι και τα σήμερα, ότι αν είχαμε οικονομικά ζόρια και βγαίναμε παγανιά προς άγραν δανεικών, δεν το είχαμε και για καμάρι. Μια στενοχώρια, μια κατήφεια, ένα άγχος το είχαμε… όχι τάχα-μου τάχα-μου (προς συγκίνηση και παραμυθία των δανειστών) αλλά επειδή η κατάσταση ήταν όντως στενόχωρη.

Τώρα βλέπω ότι άλλαξαν τα ήθη… άμα βγεις για δανεικά πρέπει να το χαρείς, να το γιορτάσεις να ρίξεις και ένα καλαματιανό (όχι λάδι, αυτό είναι για άλλη περίπτωση), έτσι για να οπτικοποιήσεις μέσω του χορού την χαρά σου!

Κύριοι, εσείς εκεί στο μεγάλο κτίριο, πίσω από τον Άγνωστο Στρατιώτη, στη πλατεία Συντάγματος… θα μου επιτρέψετε να μην πανηγυρίσω για τα δανεικά που πήραμε πάλι ως έθνος ε;

Ευχαριστώ!