Category: Τάδε έφη…

Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.

…
Κοίτα τον κόσμο γύρω σου. Τον κόσμο που εσείς κληροδοτήσατε σε εμάς. Θεωρείς ότι μας δίνει κανένα περιθώριο να κάνουμε πράγματα βάσει αρχών; Έχω βαρεθεί να ακούω για τη γενιά μου που δεν έχει αξίες. Και πόσο υλιστές ήμαστε. Και πως δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από πολιτική. Ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό; Για μάντεψε! Ακριβώς, γιατί έτσι μας μεγαλώσατε εσείς!
…

Τζόναθαν Κόου, Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ, εκδόσεις Πόλις, 2010

…
Για όλους υπάρχει ένα έτερο ήμισυ, ευτυχισμένος εκείνος που το έχει πλάι του… ολόκληρο.
…

Τζόζι Μπαραούνα, Φτερά Αγγέλου – Asas de Anjo

…
Στη ζωή δεν έχετε πιο σημαντικό έργο απ’ το να φροντίσετε τον γιο σας, να τον βοηθήσετε να μεγαλώσει, να μεριμνήσετε ώστε να εξελιχθεί σε άξιο ανθρώπινο πλάσμα. Αν αποτύχετε σ’ αυτό, ό,τι άλλο κι αν κάνετε θα είναι μάταιο.
…

Κορνηλία Γκόλνα, Κωνσταντινούπολη. Πόλη των πόθων, εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες

…
Έχω μάθει πως όλα όσα μας προβληματίζουν μας προβληματίζουν όταν έχουμε κι άλλες επιλογές. Όταν δεν έχεις επιλογή, κάνεις το μοναδικό που μπορείς να κάνεις και εύχεσαι όλα να πάνε καλά.
…

Πολυχρόνης Κουτσάκης, Δεν είσαι εδώ, εκδόσεις Πατάκη

…
«Τα κουσούρια του αλλουνού», έλεγε, «τ’ αρπάζουμε με το πρώτο λες και χαιρόμαστε. Τα χαρίσματα αργούμε να τα πάρουμε χαμπάρι, να τ’ αντιληφθούμε και ακόμα περισσότερο αργούμε να τα παραδεχτούμε. Ίσως γιατί ο καθένας μας είναι ικανοποιημένος μ’ ό,τι ο ίδιος κάνει και θέλει να βλέπει πιο χαμηλά τους αλλουνούς».
…

Διδώ Σωτηρίου, Τα παιδιά του Σπάρτακου, εκδόσεις Κέδρος

…
Οι σημερινοί γονιοί σπρώχνουν τα παιδιά τους στη ματαιοδοξία. Υστερία συλλογική τους ανεμοδέρνει όλους, θανατηφόρα, ανίατη και μεταδοτική, σαν την πανούκλα του Μεσαίωνα που αποδεκάτισε τη μισή Ευρώπη. Να κάμουν τα μωρά τους τραγουδιστάδες, χορευτάδες, θεατρίνους, ανθρώπους της φαντασμαγορίας και του show, να τα εκθέτουν καθημερινά στων χαύνων θεατών την ασάλευτη απάθεια και στων φαύλων κίναιδων, της βιομηχανίας ετούτης των ταλέντων, τις λωβιάρικες ορέξεις. Τους καργώνουν τα μυαλά μ’ αέρα και φρούδες υποσχέσεις ότι θα γίνουν «αστέρες». Και το σέλας του θεάματος βαρυφορτώθηκε από τούτους τους διάττοντες αστέρες κι έχει συνωστισμό βαρύ. Τους γαλβανίζουν της άγουρης εφηβείας τη ματαιοδοξία και τους επαγγέλλονται τον εύκολο πλουτισμό, χωρίς ίδρο και γογγισμό. Δόξα και χρήμα, δυο αυτάδελφες ανθρωποφάγες Λάμιες που χορταίνουν με το θαλερό, άκρατο αίμα τούτων των χλιαρόμυαλων νέων που παν και πνίγονται μες στου ειδώλου τους τη μαρμαρυγή και τρώνε τα μούτρα τους σαν άλλοι ξεφρενιασμένοι Νάρκισσοι που λάγνα εράστηκαν το εγώ τους.
…

Παντελής Χρ. Στεφάνου, Λιοντόκαρδος ο Κυπριώτης