…
«Τα κουσούρια του αλλουνού», έλεγε, «τ’ αρπάζουμε με το πρώτο λες και χαιρόμαστε. Τα χαρίσματα αργούμε να τα πάρουμε χαμπάρι, να τ’ αντιληφθούμε και ακόμα περισσότερο αργούμε να τα παραδεχτούμε. Ίσως γιατί ο καθένας μας είναι ικανοποιημένος μ’ ό,τι ο ίδιος κάνει και θέλει να βλέπει πιο χαμηλά τους αλλουνούς».
…
Διδώ Σωτηρίου, Τα παιδιά του Σπάρτακου, εκδόσεις Κέδρος