Επάκτιος: που βρίσκεται ή εντοπίζεται στην ακτή. (*)
– Έλα Αντώνη, εγώ είμαι. Την απέρριψαν την αίτηση, δυστυχώς.
– Ποιος την απέρριψε ρε και γιατί; Μην τους γαμήσω!
– Ο Δαλαβίγκας που είναι υπεύθυνος για τις άδειες. Δεν επιτρέπονται λέει επάκτιες κατασκευές των καταστημάτων της παραλιακής. Ούτε καν σκέτα τραπέζια με καρέκλες δεν δέχεται να βάλουμε. Η παραλία λέει ανήκει σε όλο τον κόσμο, που ζει ή επισκέπτεται το νησί, και όχι στον κάθε επιχειρηματία.
– Και ο Αργυρίου; Ο Αναστασιάδης; Ο Μάκης ο σαπάκης; Ο Βασιλειάδης το καθίκι; Αυτοί είναι όλος ο κόσμος; Δεν είναι επιχειρηματίες αυτοί; Μέχρι στέγες έχουν φτιάξει ρε για καμιά καλοκαιρινή μπόρα…
– Μου είπε ότι όλα αυτά θα γκρεμιστούν… περιμένει την εισαγγελική εντολή!
– Του χρόνου στις 31 Φλεβάρη… τότε θα τα γκρεμίσουν… σε τα μας ρε; Λάδωμα θέλει η παλιό νυφίτσα…
– Δεν ξέρω αν θέλει λάδωμα, αλλά έχει δίκιο ρε Αντώνη… αν κλείσει όλη η παραλία με τραπέζια, καθίσματα, ξαπλώστρες και ομπρέλες… που θα κάνει μπάνιο ο κόσμος;
– Δεν με γαμάς και εσύ ρε μαλάκα; Ποιος σε πληρώνει; Εγώ ή η κυράτσα που θα πάει με τα εγγόνια να κάνει μπάνιο; Ε; Άντε στο διάολο και συ… χασοδίκη του κερατά! Θα πάω να τον βρω εγώ και θα του βάλω λαδορίγανη για να ψηθεί… δεν επιτρέπονται οι επάκτιες… και αρχίδια καπαμά!
(*) Ο ορισμός της λέξης περιλαμβάνεται στο λεξικό του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.