Ένα κατσίκι αχώνευτο,
πασχίζω να χωνέψω,
σε ένα ίσκιο οκλαδόν,
θα κάτσω αν μπορέσω…
Βάι Βάι μάνα μου,
ωσάν φιδούσα νιώθω,
Αχ μια σόδα φέρετε,
αυτήν έχω πια πόθο!
Άντε και του χρόνου σπίτια μας σύντροφοι!
Υ.Γ.
Το μηλαράκι στο επιδόρπιο με χάλασε… Ελπίζω να κάνει δουλειά το ρακόμελο…